Het sympathieke laagdrempelige en jaarlijkse Merodefestival sloot hun vierde concertavond af met alweer een topper. Wie kent immers de Vlaamse folkband ‘Rum’ niet, die in de jaren zeventig hits scoorden met o.m. ‘De Moorsoldaten’ , ‘Poezeminneke’, ‘Twee Conincskinderen’, ‘De Vuurrooien Band’ of ‘Daar Komt de Lente. De programmatie van deze band past uitstekend bij de doelstellingen van het Merodefestival om muziekliefhebbers via concerten en muzikale wandelingen minder bekende natuurgebieden in de Merodestreek te laten ontdekken. Dat zij tijdens het Hemelvaartweekend voor hun avondconcerten als locatie het Diestse openluchttheater kozen is bijgevolg niet toevallig. In het rustieke amfitheater, waar ‘gentle giant trees’ of eeuwenoude bomen een sfeervolle omlijsting bieden, komt de folk- en wereldmuziek in een dichterlijk kader opnieuw tot leven. Van de oorspronkelijke stichters van ‘Rum’ blijven alleen luitist Paul Rans en violist Wiet Van de Leest nog over. Het duo vond inmiddels in de jazzy gitarist Jokke Schreurs en zanger/instrumentalist Marc Hauman ideale strijdmakkers om aan composities, ballades, zeemans- en oorlogsliederen een moderne toets te geven die ook nieuwe generaties kan aanspreken, zoals trouwens ook bleek uit de opkomst in het Warandepark

Het verhaal is allicht bekend. In de jaren zeventig toerde het Rum trio succesvol in het Belgische folkcircuit met hun folky en geëngageerde songs, die aanleunen bij Iers/Engelse folk, chansons en Vlaamse traditionele muziek, waar Leuvenaar Paul Rans en violist Wiet Van de Leest de voortrekkers van waren. Later kwam daar nog Gentenaar Dirk Van Esbroeck bij, die in 2007 overleed. Hun langspelers worden nog steeds heruitgebracht. Omstreeks 1979 gingen de muzikanten echter uiteen om aparte wegen te bewandelen tot een reünie hen in 2005 opnieuw samenbracht. Met de dood van Dirk kwam daar een einde aan. De oorspronkelijke ‘RUM’ muzikanten, Paul en Wiet, namen nadien de draad weer op in het vierkoppige ‘A la Rum’ waarvan nu ook gitarist Jokke Scheurs en zanger/tekstschrijver Marc Hauman deel uitmaken. Dit collectief voegt een nieuw hoofdstuk toe aan het gedachte-erfgoed van het oorspronkelijke Rum trio en legt eigen accenten in zowel zang als instrumentale begeleiding. In de huidige formatie verving Paul Rans zijn luit voor een trombone terwijl zanger Marc Hauman, bekend van ‘Hauman & de Moeite’ en het volkszangkoor ‘Water & Wijn’, – een samenwerking met Wannes Van de Velde - varieert met gitaar of percussie. Zijn stemkleur is uitermate geschikt voor de a capella songs, die het viertal in zijn repertoire opnam. Deze harmonieert in overtuigingskracht met deze van Paul, Wiet en Jokke, zoals bleek in het noodlottige ‘De Koopmanszoon’ of in het aanstekelijke ‘Pique la Baleine’.

Het concert ving aan met een welkomstwoordje van Lennaert Maes, muzikant en drijvende kracht achter het Merodefestival, dat dit jaar zijn vijfjarig jubileum viert, waarna het kwartet “A la Rum’ inzette met het ‘Luiaardsgild’, een karakteristieke Vlaamse song, zoals zovele andere geput uit het bekende of nog steeds aangroeiende ‘Vlaamse liedboek’. De muzikanten zorgen er wel voor dat zowel qua speelstijl als qua inhoud alle songs in een modern kleedje worden gestoken. Migratie, vreemdelingenhaat, de rijken die op grote voet leven, verkaveling-Vlaanderen, Bart De Wever… het werd allemaal met lichte spot in de songteksten verweven of zijdelings aangeraakt. Het geïnspireerd gitaarspel van Jokke en het vioolspel van Wiet zorgden voor ontroering bij ‘De Dodenmars’ met droefgeestige percussie, hetzij voor noodlotssfeer bij oorlogsliederen als ‘Soldaat 14-18’ of ‘Marieke In Vlechten’, waar een blind geworden soldaat nooit meer zijn liefje kan zien. Wiet, Marc of Paul introduceerden de song oftewel met compassie oftewel met enige humor of spot, zoals bij ‘Zuidwaarts’ over de migranten die omwille van de textielcrisis van Vlaanderen naar Frankrijk trekken om er als onderbetaalde arbeidskrachten te gaan werken.

In het eerste concertgedeelte zorgden de harmoniezang in ‘De Moorsoldaten’, het samenspel gitaar/viool in ‘Schoon Lief’ en de gipsy gitaarbegeleiding van Jokke in ‘De Straatzangerskoningin’ voor enkele hoogtepunten. De geschoolde Jokke Scheurs is een krak in het variëren met swing-jazz, blues, folk en musette. Ook in het tweede concertgedeelte combineerde het groepje zang en instrumentale virtuositeit met humor, empathie en emotie, zoals in het leuke ‘Ik Hou Van Alle Vrouwen’, het weemoedige ‘Saudade’ of in de herinneringssong ‘Angustia’, een magnifieke verkillende prachtsong die de spirit van Dirk Van Esbroeck reveleerde. Het spelplezier sloot immer aan bij de vier stemkleuren die voor afwisseling zorgden, apart of bij hun harmoniezang. ‘Straat Davis’ over de walvisvaarders, de mooie ballade ‘Tatoeage’, het reflecterende ‘Reisdromen’ met Marc op bodhran, of de ‘Valse Triste’ … het werd allemaal op een warm applaus onthaald. Tot driemaal toe werd op een toegift aangedrongen tot ‘A la Rum’ tenslotte met het a capella gezongen ‘Hei Courage Vivat’ en een viervoudige buiging de zomeravond afsloot. Deze jubilerende editie van het Merodefestival eindigde met een dankwoord van Lennaert Maes voor alle muzikanten, medewerkers, catering, het vaste team van vrijwilligers en wat hij op ludieke wijze de Heilige ‘Folk’-vuldigheid noemde, het driemanschap immer actief achter de schermen. Dat wij spijtig genoeg alleen het slotconcert konden bijwonen is een gemiste kans die wij volgend jaar proberen te vermijden.

Marcie

Foto's © Steven Vanderaspoilden